hvatningarorð

Sumir halda að það að missa vinnuna sé eitt það versta sem getur komið fyrir mann, að maður missi trú á sjálfum sér og stöðugleika í lífinu. Að missa vinnuna var að sjálfsögðu erfitt fyrir mig en ég vissi samt að ég hefði ekki getað gert neitt öðruvísi til að halda í hana- að þetta væri ekkert persónulegt. Stundum hugsaði ég um hvert einasta smáatriði og átti það til að vera leið og reið til skiptis og tók því sem persónulegu að hafa misst vinnuna. Eftir smá tíma sá ég að það væri ástæðulaust að hugsa neikvæðar hugsanir um eitthvað sem hreinlega skiptir ekki máli.

Að sjálfsögðu skipta peningar og vinna einhverju máli- en nýlega, þegar ég sat í kirkjunni og hlustaði á minningarorð, uppgötvaði ég að atvinnuleysi skiptir bara engu máli. Það er heilsa mín og annarra í kringum mig, það er að geta lifað nógu lengi til að sjá barnabörn sín, eyða tíma með fjölskyldunni, elska og vera elskuð.

Ekki eyða tímanum í að pæla í smáatriðunum, lífið er of stutt til þess. Ekki hugsa um hlutina sem þið hefðuð getað keypt- hugsið frekar um tímann sem þið eyðið með öðrum til að skapa minningar.

Ég skrifa þetta því stundum þarf maður smá áminningu á hvað er mikilvægt í lífinu.

 

Athugasemdir

[Greta (IP-tala skráð) 12.1.2009 kl. 09:09]

Það þarf svo sannarlega oft að minna mann á hvað það er sem raunverulega skiptir máli í lífinu.

Er ekki málið að maður þarf vinnu til þess að lifa en ekki lifa til þess að vinna? Ég held að "in the end" þegar maður hugsar til baka þá séu það minningarnar sem skipta mestu máli. Ekki hvað maður átti heldur hvað maður gerði.

Semsagt: Carpe diem.....

P.S. Ég sit á hverju kvöldi í sófa sem ég keypti notaðan á 15.000 kall og horfi á túbu sjónvarpið mitt og er hæst ánægð :-)