Ævintýri í nammilandi

Ég fór, eins og margir Reykvíkingar gera á laugardögum, í nammiland í Hagkaup. Það á að vera svo ódýrt- maður fær nammið á hálfvirði. Fyrir ofan nammistandinn stóð stórum stöfum: 50% afsláttur á laugardögum. Mér finnst ég alltaf vera að græða- fyrir hver 2 nammi sem ég tek, fæ ég eitt gefins.

Þarna stóðum ég og dóttir mín, köfuðum okkur leið í gegnum mannþröngina með hlaupkarla undir skónum. Ég náði tveimur broskörlum og við og við kallaði ég á dóttur mína til að athuga hvort hún hefði nokkuð troðist undir í öllum látunum. Fólk hamstraði, keypti jafnvel 3 troðfulla poka af alls konar nammi. Ég valdi nokkur nammi fyrir mig og spúsann, tók 2 af hverju og gafst loks upp eftir að finna að mér var orðið mjög heitt- leið eins og ég væri að reyna að komast fremst á Sálartónleikum, svo mikill var troðningurinn.

Mér verður litið á fimmtuga konu þarna í mannþrönginni. Allir í kring virðast hverfa og ég fylgist með henni. Hún opnar nammiboxið á jarðaberjahlaupinu, treður höndinni ofan í, tekur eina lúku og setur í troðfullan pokann. Ég horfi á hana með vanþóknun og finn að mér verður óglatt. Hún tekur eftir mér og horfir skömmustulega á mig, snýr sér við og finnur sér leið út úr nammilandinu. Ég segi dóttur minni mjög hátt að við skyldum bara hætta við að kaupa nammið þar sem við værum að kaupa bakteríur, útskýrði fyrir henni háttsemi konunnar og sagði henni að sumir væru bara of dónalegir til að nota skeið. Hún lítur á mig með tárin í augunum og segist vera búin að velja besta nammið og að hana langi eiginlega ekki til að skila því.  Ég segi henni að næst munum við fara út í sjoppu á laugardögum í stað þess að ferðast alla leið í Hagkaup í nammilandið.

Við komum að kassanum, borgum og göngum burt. Ég hef þann sið að skoða miðann sem ég fæ frá afgreiðslustúlkunni og rek ég þá upp stór augu, 975 krónur kílóið af sælgæti!!! Á venjulegum degi eru þetta sem sagt um 2000 krónur kílóið! Ekkert skrýtið að Okurkaup (það ætla ég að kalla Hagkaup héðan í frá) skuli ekki láta verðið standa fyrir ofan nammilandið.

Ég heiti því héðan í frá að versla ekki nammi þarna aftur - þó ég fái sýkla í kaupbæti.

sýklar eru ekki svona sætir

heilagröf

Ég gref og gref og gref, ég þarf væntanlega að nota annað en hendurnar því það er svo erfitt- kannski get ég fundið skóflu einhvers staðar. Ég gref inn í hausinn og finn að ég er svo nálægt því að finna mig aftur. Finna sköpunargleðina sem týndist í uppganginum, vökunóttum og metnaðnum að standa mig vel í vinnunni. Ég vann og vann, svaraði pósti seint á kvöldin og snemma á morgnana, vann á kvöldin og um helgar. Ég týndist og gleymdi sjálfri mér, staðráðin í að finna hagkvæmari lausnir fyrir starfið. FInna lausnir fyrir aðra.

Á meðan á þessu stóð setti ég hluti eins og heilsuna, fjölskylduna og áhugamálin í annað sæti. Þá hluti sem eiga að vera í fyrsta sæti. Nú þarf ég að hugsa allt upp á nýtt, forgangsraða upp á nýtt, lifa lífinu öðruvísi.

Ég veit að sama hvað maður gerir í lífinu, það er ekki alltaf jafnskemmtilegt, en að vera í vinnu þar sem maður getur nýtt sína hæfileika er mikilvægur þáttur. Að gera áhugamál að vinnu. Að finna jafnvægi á milli einkalífs og vinnu.

Það er kannski hægt að segja að atvinnuleysið hafi verið ákveðin blessun í dulargervi og sýnt mér hvað það er sem skiptir máli. 

Ég held áfram að grafa og vonandi finn ég sjálfa mig áður en ég fæ hausverk....

 

 

Better luck next time....

Í dag er ég 1000 krónum fátækari. Ég keypti Víkingalottó í góðri trú en... ekkert gerðist. Ég var að vísu með helminginn af tölunum réttan, en fékk ekki einu sinni 100 kall.

Þá er bara að snúa sér aftur að upprunalegu áætluninni, sem er að leita mér að vinnu. Ekkert Bahamas fyrir mig ..

Þú ert númer 1000 í röðinni....

Ég fór niður í Engjateig á mánudag til að fá mér að borða með systur minni. Við sáum stöðugan straum af fólki ganga að byggingu þar og áttuðum okkur svo á því að allir voru að fara í Vinnumálastofnun.  Á hverjum degi koma um 130-160 manns að heimsækja stofnunina.

Eins og ég hef sagt áður, spái ég því að þessi tala verði komin í 15þúsund eftir 1.febrúar. Ég verð niðri í Vinnumálastofnun með númer í hendinni 2.febrúar, þar sem á eftir að standa; þú ert númer 1000 í röðinni... Það verður gott að taka með bók og nesti.

Yfir 12.100 án atvinnu

Money money

Á morgun líkur mínum fjárhagsáhyggjum fyrir fullt og allt. Ég ætla að mæta á fimmtudaginn í bankann og segja þeim kurteisislega að ég ætli að greiða upp íbúðalánið og lánin á báðum bílunum. Svo ætla ég að fara í Kringluna og versla fullt af fötum- ekki á útsölu. Að lokum ætla ég að hringja í lýtalækni og panta tíma í eyrnasneplaminnkun- kannski henda inn svona brjóstalyftingu. Svo er það bara Bahamas um páskana og Florida í sumar.

Þetta er bara svo ótrúlega auðvelt. Á morgun ætla ég að eyða þúsundkalli og breyta honum í milljónir! Ég sá nefnilega að það er hægt að vinna allt að 500 milljónir í Víkingalottó á morgun. Ég var einmitt að hugsa um svona styrktarsjóð- bara til að gera eitthvað göfugt fyrir peninginn, svona 100 milljóna króna sjóð, þá eru bara 400 milljónir eftir. Víííí.... Já, hver vill vera vinur minn?

Von von og aftur von

Ég sat við borðið heima og ákvað að nú væri komið að því! Ég sótti mér blað og penna og skrifaði niður alla þá staði sem hugsanlega væru að leita að starfsfólki- og þá kláraðist blaðið svo ég þurfti að sækja mér annað (einmitt).

Ég sá auglýst starf um daginn - besta starf í heimi, maður átti að búa á eyju fyrir sunnan Ástralíu, gefa fiskum og halda uppi vefsíðu, ganga um á flip flopps allan daginn og heilsa túristum. Allt þetta leiðinlega átti maður að gera í 6 mánuði fyrir litlar 13 milljónir! Úffff, frekar vildi ég sitja á skrifstofu í Reykjavík.

Það er ekki mikið um starfsmannaveltu þessa dagana en það þýðir samt ekki að maður eigi að gefa upp vonina, alls ekki. Alla vega hef ég ekki enn gefist upp. Þessi vika er því tileinkuð mér og minni atvinnuleit. Annars stakk spúsinn upp á að hafa svona styrktarlink hér til hliðar svo að fólk gæti gefið mér pening. Þannig gæti ég verið áfram atvinnulaus ooooooog haldið áfram að blogga!

 

2007 verður 2009

Hún opnar skápinn, tekur út pelsinn og virðir hann fyrir sér. Ætli sé nógu kalt til að fara í hann? Hún stingur honum aftur inn og vonar að kuldinn komi bráðum. Hún heyrir í bíl fyrir utan. Maðurinn er kominn heim. Hann stígur út úr flotta Range Rovernum sínum sem hann keypti fyrir bónusinn í fyrra. Hún tekur eftir því að hann er tekinn í framan og ósofinn. Hann kyssir hana og gengur inn. Fer enn eina ferðina að minnast á að þau hefðu kannski átt að sætta sig við 200 fermetra en ekki 350. Hún strýkur með tusku af granítplötunni og virðir Tolla málverkið fyrir sér. Það passar alveg á vegginn. Hún spyr hann hvort hann sé svangur og hann svarar játandi. Hún opnar ísskápinn. Þar er einn líter af mjólk og útrunninn skyrdolla. Eftir smá tíma kallar hún á hann og þau setjast við borðið. Hún skenkir hafragrautnum. Þau horfa hugsi á hvort annað. Kannski- bara kannski er hamingjan á næsta horni.

ps.þakkir til Kristjönu

velmegunarpappír

Ég stóð undrandi fyrir framan klósettpappírshilluna í Bónus. Ég var vön að "leyfa" mér að kaupa Andrex pappírinn þar sem hann er rosalega mjúkur og endingagóður... En þarna stóð ég og hugsaði með mér hvað ég gæti gert. Einn pakki kostar nær 1000 krónur. Púfff.... Ég fór alvarlega að spá í hvað fólk í þróunarlöndunum gerði sem ekki hefði neinn pappír- það notar kannski einhvern gróður eða hvað? Kannski gæti ég týnt mosa til að nota. Ég ákvað að ég væri ekki alveg komin á það stig, þannig að ég greip næstdýrasta pappírinn á 798 krónur. Ég er handviss að velmegunarpappírinn er besti pappírinn en nú verður maður að sætta sig við minna.

 

Miklu hærri tala

 Alls eru 11.305 skráðir atvinnulausir hjá Vinnumálastofnun. Þar af eru 7.101 karl á atvinnuleysisskrá en 4.204 konur. Á höfuðborgarsvæðinu eru tæplega sjö þúsund manns á atvinnuleysisskrá, samkvæmt vef Vinnumálastofnunar. Skráð atvinnuleysi í desember 2008 var 4,8% eða að meðaltali 7.902 manns.

 Og ég er ekki einu sinni búin að skrá mig atvinnulausa. Þann 1.febrúar mun þessi tala hækka rosalega mikið- þá komum við sem misstum vinnuna í október/nóvember. Úff.... Ég giska á að það séu um 15 þúsund að ráfa um göturnar í leit að vinnu.

Gangi ykkur öllum vel sem misstuð vinnuna og munið að þið eruð ekki ein.

Yfir 11.300 atvinnulausir

Hámark letinnar

Ég átti pantaðan tíma í plokkun og litun í morgun klukkan hálftíu. Maður getur nú ekki fengið "kreppukonulookið" þar sem maður er nú á atvinnumarkaðnum og verður að reyna að líta vel út. Ég var orðin frekar loðin og taldi vera kominn tími til. Ég sendi fjölskylduna út úr húsi og skreið aftur upp í rúm, stillti klukkuna á 8.40. Þegar klukkan hringdi var ég svo rosalega þreytt (veit ekki alveg af hverju) að ég ákvað að hringja og afpanta tímann sem ég átti. Til hvers að vakna svona snemma þegar maður hefur allan daginn?? Ég fór svo aftur að sofa og var ótrúlega ánægð með ákvörðunina- en loðin...